Dzisiaj, 13 stycznia 2015 roku, mija 365. rocznica nadania praw miejskich dla Wejherowa. To okazja, by choć na chwilę spojrzeć w głąb historii miasta.
Przypomnijmy, iż 28 maja 1643 roku, Jakub Wejher przystąpił do realizacji ślubów podjętych podczas bitwy pod białoruskim miasteczkiem Białą, w ramach wyprawy króla Władysława IV pod Smoleńsk w 1634 roku, gdzie przysypany gruzami wskutek wybuchu obiecał budowę w swoich dobrach kościoła ku czci Trójcy Przenajświętszej i klasztoru. Do tworzenia osady pod nazwą Wejherowska Wola (z niem. Weihersfrey) przystąpił dopiero po 9 latach. Plan osady, już w zalążku przewidywał budowę osady o zabudowie miejskiej, co obrazuje Mapa Judyckiego (o. Mateusz Judycki był architektem założyciela miasta).
13 stycznia 1650 król Jan Kazimierz nadał Wejherowskiej Woli przywilej, na mocy którego osada została podniesiona do godności miasta. Zgodnie z przywilejem miasto otrzymało nazwę Wejheropolis, czyli Wejherowo oraz wszystkie prawa i przywileje miast pruskich. Wejheropolis nazywane też Nowym Miastem (z niem. Neustadt). było jedynym na Kaszubach miastem prywatnym. Otrzymało prawo chełmińskie, które było ostatnią lokacją tego typu na Pomorzu. Król ustalił również, że w herbie miasta będzie „biały krzyż rycerzy maltańskich na niebieskim polu, otoczony zielonym wieńcem wawrzynowym. W środku krzyża będzie czerwona róża”.
W założonej w swych dobrach osadzie Jakub Wejher wzniósł w 1643 r. kościół Trójcy Przenajświętszej (farny, wielokrotnie przebudowywany) i w latach 1648-1651 kościół klasztorny pw. św. Anny - ojców franciszkanów, który przetrwał wraz z bogato wyposażonym wnętrzem z XVIII wieku. Zainicjował też budowę słynnej Kalwarii Wejherowskiej z 19 kaplicami zbudowanymi w latach 1649-1664. Kilka z nich wybudował na własny koszt, pozostałe ufundowali członkowie jego rodu i dworzanie.
Założyciel miasta Jakub Wejher spoczywa w krypcie klasztornej kościoła pw. św. Anny w Wejherowie.
